Papa

Vandaag exact veertig jaar geleden overleed mijn papa. Vaak gaan mijn gedachten op 6 februari even terug naar de tijd dat hij er nog was. Mooie erudiete man, rustig gelijkmatig trekkend aan zijn pijp en altijd vol zelfvertrouwen de wereld inkijkend. Mensen die hem gekend hebben zeggen steeds vaker dat ik veel van hem heb, en dat pleziert mij altijd zeer.

6 februari 1978 blijft echter ook altijd de dag van zijn plotselinge dood. Die dag kwam ik niets vermoedend thuis van school, zojuist gekocht singeltje ‘If I had Words’ van Yvonne Keeley en Scott Fitzgerald in mijn hand, ik zal het nooit vergeten. Mijn moeder bracht mij het droevige nieuws dat papa ’s nachts in zijn slaap was overleden, en inmiddels al was weggehaald. Dit omdat hij er tijdens zijn leven voor had gekozen zijn organen ter beschikking te stellen. Ik stond perplex en kon geen woord uitbrengen. 48 jaar jong en dan dit, maar het slijt al gaat het langzaam.  Nu jaren later kan ik enorm genieten van liedjes waarin een vader voorbij komt. De mooiste is natuurlijk papa van Stef Bos. Een liedjesschrijver die regelmatig voorbij komt bij DWDD en dan telkens een verbluffende indruk op mij maakt als mens, net als een echte vader. Vooral de strofes “vroeger kon je streng zijn, en god ik heb je soms gehaat”, en “we zitten naast elkaar en we zeggen niet zoveel, voor alles wat jij doet heb ik hetzelfde ritueel”, doen mij vaak terug verlangen naar die markante man die hij was. Want papa, ik lijk steeds meer op jou.